Wat is dat toch met het woord ‘ding’. Ik snap er weinig meer van. Ga eens luisteren naar mensen en tel hoe vaak ze het woord ‘ding’ of afgeleiden als ‘dingen’, ‘dinges’, ‘dingetje’ gebruiken. Het klinkt ontzettend miereneukerig (is dat een woord?), maar als je er op gaat letten is het heel erg om te merken hoe vaak het woord wordt gebruikt.
Het is natuurlijk ook heel makkelijk om het woord te gebruiken. Ding is daarmee een surrogaat voor elk zelfstandig naamwoord dat we kennen, net als ‘smurfen’ voor werkwoorden. Ik smurf vandaag een broodje tonijn! Of: ik koop vandaag een broodje dinges!
Nog een paar jeukzinnen:
- Ja, dat is toch wel echt mijn ding!
- Ik moet nog één klein dingetje afmaken
- Doe jij lekker je eigen ding
- Dat soort dingen gebeuren nu eenmaal
- Lekker ding!
- Enzovoort
Het is eigenlijk ook wel een grappig woord om uit te spreken. Als een deurbel, zeg maar. Als we nu eens achter elke ‘ding’, het woord ‘dong’ roepen? Dan wordt het alleen nog maar leuker :-D
Ik ga er geloof ik maar niet op letten hoe vaak dat woord gebruikt wordt. Volgens mij wordt ik dan knettergek ;)
[…] Ik had gelijk! En ja hoor, vandaag is “je ding doen” uitgroepen tot vaagste taal van 2009. En dat had ik een paar dagen geleden al aangevoeld. […]