Jongeren willen geen geld, maar nut!

Ik las zojuist een aantal samenhangende, maar ook tegenstrijdige berichten. Er wordt bericht over generatie Y, die toch ontzettend andere behoeftes heeft in het werk. Het gaat ze niet om geld (ze weten niet beter dan dat geld er gewoon ‘is’), maar om nut, passie en persoonlijke ontwikkeling. De jongste generatie is overduidelijk in een hogere trede ingestapt in de piramide van Maslow.

Maar ik zie ook een ander bericht: de meeste medewerkers worden nauwelijks betrokken bij de bedrijfsvoering. Ze mogen hun ideeën voor zichzelf houden. Geef nou zelf eens toe: alleen de medewerkers zelf weten het beste hoe hun werk in elkaar steekt. Waarom proberen wij dan altijd voor hun te bedenken hoe ze zouden moeten werken? In de toekomst red je het er niet mee. De mensen zullen dan gewoon weggaan. Dat blijkt uit bovenstaand onderzoek.

Op de één of andere manier is het voor de meeste bedrijven nog niet duidelijk en ook nog niet urgent genoeg dat generaties anders zijn en ook anders behandeld moeten worden. Hoog tijd om er iets aan te doen!

Read Full Post »

Vaagtaal: afspraak is afspraak

Bijna elke organisatie heeft er last van. Mensen die iets zeggen of beloven en er vervolgens voor weglopen. Heel vervelend, iedereen heeft er wel eens mee te maken. Maar wat doe je er aan?

Heel weinig. Als je in een notitie schrijft dat afspraak is afspraak van belang is, moet je niet verwachten dat het ook ineens gaat gebeuren. Dit is duidelijk óf cultureel óf individueel bepaald. En toch proberen de meeste managers via de beleidsroute dit voor elkaar te krijgen.

Cultuur veranderen is verdomd lastig, zoniet onmogelijk. En dan duurt het jaren voordat je resultaat ziet. En het komt er toch op neer dat je toch met mensen aan de slag moet. Via papier kom je met dit soort kwesties niet ver. Je kunt mensen er op aanspreken, maar dat biedt geen enkele garantie dat het de volgende keer niet meer gebeurt. Op de één of andere manier moet je de angel er uit halen: ga met de persoon in gesprek waarom het niet lukt. Wellicht is het tijdelijk, wellicht is het iets in de persoon zelf. Maar ga wel in gesprek.

Dan is de combinatie wellicht het beste: zorg dat de mensen met elkaar in gesprek komen en samen een nieuwe cultuur crëeren. Ze moeten zelf inzien waarom het van belang is.

En dan hebben wij in ons kikkerlandje eigenlijk nog weinig te zeuren. In de meeste landen zuidelijk van ons hoef je helemaal nergens op te rekenen. Wellicht dat dit de reden is waarom we er zoveel belang aan hechten. Bij ons gaat het werk toch net iets rationeler dan in de rest van de wereld. En dat zou best wel eens de reden kunnen zijn dat wij zo welvarend zijn.

Read Full Post »

Eigenlijk willen we alleen over ons zelf praten

Herken je dat? Je begint een verhaal over iets wat je hebt ervaren. Na een paar zinnen neemt je toehoorder het over en maakt jouw verhaal af met zijn eigen voorbeeld.

Of je zit in een overleg en je verteld je mening over iets en voordat je klaar bent associëren anderen hoe zij jouw conclusies herkennen in hun eigen ervaringen.

En achteraf klagen we dat er niet naar ons geluisterd wordt, dat we ons niet begrepen voelen. Nou dat klopt!

Ik kom in verschillende organisaties. Daar hangen dezelfde regels als op de kleuterschool:

–          Luister naar elkaar
–          Laat elkaar uitpraten
–          Wacht met praten tot dat het jouw beurt is
–          Spreek voor jezelf

Het blijft een oefening voor het leven!

Read Full Post »

Semantische woordkeuzes

De groep die verantwoordelijk is voor het bedenken van nieuwe woorden zijn volgens mij vooral organisatieadviseurs. Dat is op een bepaalde manier heel logisch: het helpt om ons brood te verdienen. We worden geacht meer wijsheid te hebben dan klanten. We moeten ons zelf als experts profileren en ventileren onze kennis op ‘hippe’ manieren. Onze eigen woordenschat blijkt hierbij te helpen.

Wij zijn het die woorden als veranderbereidheid, realisatiekracht en pisbakkenmanagement hebben uitgevonden.

Ik ons werk ontdekken we vaak op verschillende manieren een ‘angel’. En daar geven we weer onze eigen naam aan.

Tot zover gaat het goed. Totdat we in een sessie van organisatieadviseurs bij elkaar zitten. Neem je woordenboek mee! Bijeenkomsten verzanden in discussies over woordbetekenissen. Woorden raken gevoeligheden en we verzanden in semantiek. Helaas vinden we ons zelf erg origineel en zullen we nooit toegeven dat we eigenlijk allemaal hetzelfde bedoelen.

Read Full Post »

De invloed van de dienstplicht op generaties

Gisteren kwam ik tot een mooie redenering, terwijl ik naar het immer prachtige Forrest Gump keek. De oorlog in Vietnam is prominent aanwezig in de film en daarom ook de tucht en discipline van het leger. Een omgeving waar onze beperkt begaafde Forrest zich prettig bij voelde.

Het leger zorgt ervoor dat jongeren discipline wordt bijgebracht. Zodat het volwaardige mannen worden die hun rol in de samenleving met opgeheven hoofd konden vervullen. Dat zorgt ervoor dat je een extra stuk opvoeding meekrijgt: meer gevoel voor hiërarchie, procedures en structuur.

De dienstplicht is in 1997 afgeschaft en sinds 22 augustus 1996 werden er al geen nieuwe dienstplichtigen meer opgeroepen. Dat is ongeveer de periode dat de pragmatische generatie (geboren tussen 1970 en 1985) op de arbeidsmarkt kwam. Bijna de volledige generatie heeft geen dienstplicht meegemaakt en dus ook niet de strikte regels en procedures. Laat staan de hiërarchie.

Wellicht is dat één van de redenen dat de oudere generaties (generatie Babyboom en X) daar gevoeliger voor zijn en de jongere generaties (Pragmatische Generatie en Screenagers) juist niet. Zij worden ook met name getypeerd als creatief en autonoom. Twee begrippen die in het leger er snel uit worden geramd.

Deze analyse deed mij denken aan een sterk verhaal uit Freakonomics. De plotselinge daling van de criminaliteit in de VS was niet te wijden aan het beleid of de strengere rechtstaat, maar aan een wet die was aangenomen voor legale abortus. De crimineeltjes zijn daarom nooit geboren. De jongere generaties worden vaak gelijkgeschakeld met de opkomst van internet, maar dat is niet meer dan een correlatie (het heeft wel iets met elkaar te maken, maar is geen oorzaak-gevolg). Wellicht is het causale verband te vinden in de afschaffing van de dienstplicht en de impact op de samenleving.

Dit realiserend is het van belang dat er wordt stilgestaan bij de consequenties. De generatie die wel de dienstplicht heeft meegemaakt kan verwachten dat de jongere generaties een totaal andere manier van werken hebben. In Duitsland bestaat de dienstplicht bijvoorbeeld nog wel en daar zijn de mensen ook veel meer gericht op hiërarchie en structuur. Een interessant thema om verder te onderzoeken!

Read Full Post »

Hou ouder, hoe meer rechten…

Ik snap er soms echt niets meer van. De vakbonden hebben in de afgelopen decennia ontzettend goed hun belangrijkste doelgroep vertegenwoordigd. Een aantal voorbeelden:

• De AOW wordt het liefst pas in de pruimentijd verhoogd, zodat de mensen die er “altijd voor hebben gespaard” er ook gebruik van kunnen maken. De meeste mensen hoeven zich nergens zorgen over te maken.
• De duur van de WW uitkering is afhankelijk van het aantal jaren werkervaring. Een vriend van mij komt in aanmerking voor 3 maanden (!), terwijl een vijftig plusser in aanmerking komt voor 3 jaar (!).
• De ontslagvergoeding is ook afhankelijk van de leeftijd: hoe ouder, hoe hoger. Waar dezelfde vriend maximaal 1,5 maandsalaris meekrijgt, kan dat voor een oudere werknemer al snel tot een jaarsalaris groeien.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Het idee is iedere keer: “wie er het meeste voor heeft betaalt, krijgt ook het meeste”. Dat is toch niet het idee van de verzorgingsstaat? Bij de zorgverzekering gaat dit (gelukkig) toch ook niet zo? Dat een jongere minder vergoeding krijgt dan een oudere? De solidariteit is ver te zoeken.

De rechten van oudere werknemers zijn zo gigantisch groot en beschermd, dat het bijna onmogelijk is om het als maatschappij op te brengen via een omslagstelsel. De groep die beschermd moet worden is eenvoudigweg veel groter dan de groep die het moet ophoesten. En die verhouding wordt alleen maar schever in de toekomst. En dan valt het in Nederland nog mee, vergeleken bij bijvoorbeeld Frankrijk. Zij hebben helemaal niets gespaard voor het pensioen en moeten volledig leunen op het omslagstelsel.

Het zou daarom zo mooi zijn als er ook tijdens deze verkiezingen eens wordt stilgestaan bij de jongeren. Ik betreur het echt dat de partij van BNN (Lijst 0 of LEF) zo weinig airplay heeft gekregen. Ze verdienen zeker een paar zetels! Al was het maar om een meer evenredige vertegenwoordiging in het parlement te krijgen.

Gelukkig zag ik vandaag wel een lichtpuntje: de 56 plussers leveren ook in bij de hervorming van het pensioen. Zij zullen een lagere pensioenuitkering ontvangen dan hun was verteld. Oneerlijk? Onrechtvaardig? Nee hoor. De mensen die nu al met pensioen zijn, die hebben een onrechtvaardig deel van de taart. Kunnen zij ook niets aan doen, maar er zal toch een keer iets moeten gebeuren om het voor de jongere generaties ook in de toekomst leuk te houden. Toch?

Read Full Post »

Reflectie is een gek ding…

Wellicht is het opgevallen dat ik de afgelopen dagen niet meer heb geblogd/geblogt (wat is de goede variant?), maar ik moest even een paar dagen goed nadenken over een aantal zaken. Reflectie kan rare dingen met je doen. Op het ene moment geeft het een euforische stemming en het andere moment word je er zwaar droevig van. Desalniettemin is het een ontzettend belangrijk proces, waar je als intelligente persoon blij mee moet zijn. Het grote deel van de mensen is namelijk niet eens in staat om van een afstandje naar zichzelf te kijken.

Aan de andere kant is het ook weer zo dat ik af en toe ook best fijn zou vinden om een simpel beestje te zijn. Ik kijk soms met afgunst naar onze cavia’s: verder dan de primaire behoeftes komen ze echt niet. En ze hebben zo’n goed leventje… Maar ambitie is daarentegen ook ver te zoeken…

Ik heb in ieder geval weer genoeg inspiratie voor de komende blogposts ;-)

Read Full Post »