Afgelopen weekend had ik lekker rustig gepland. Geen afspraken, lekker vroeg naar bed. Bijkomen.
En dan zul je altijd zien dat deze planning drastisch wordt verstoord. Onze nieuwe buurjongen/man moest zijn verjaardagsfeestje vieren met veel te harde muziek en hossende vrienden. Net nu. Normaal vind ik dit prima, maar ik wordt langzamerhand ook al een beetje een ouwe lul. Dat kon dus niet zo. Hij woont achter ons, nog nooit ontmoet, maar toch eens kijken of ik kan uitvogelen op welk nummer. Ik loop erheen, maar niets te zien. Geen lampje, maar wel veel lawaai. En ik ga op dat tijdstip echt niet bij iedereen aanbellen…
Dan de politie maar bellen. Die hebben iets meer mandaat. Schijnbaar hadden al meer mensen dat idee gehad, dus er werden een aantal agenten gestuurd. En ja hoor, het geluid stopte! Eventjes dan… Toen de politie was vertrokken ging de muziek op halve kracht weer door onder luid gemekker en geklaag over deze zelfde politie. Dus ik probeer op een andere manier contact te krijgen. Dan maar vanaf het dakterras schreeuwen of het raam dicht kan. Hoewel ik hun letterlijk kan horen praten, lijken ze mijn geschreeuw gewoon te negeren. Wat een volk…
Wat nu de clou is? Dat ik me afvraag of ze nu echt vervelend zijn of dat ik gewoon een ouwe lul ben (geworden). Ik heb de studentencultuur al een paar jaar afgezworen en dan word je er toch weer mee geconfronteerd. En zelfs een beroemde zin, waarvan ik mezelf had gezworen deze nooit uit te spreken, kwam langs: de jeugd van tegenwoordig… En ik ben zelf maar een paar jaar ouder (schat ik in)
Zijn de jongeren nu echt anders dan een aantal jaren geleden of ben ik gewoon jaloers dat ik die tijd achter me heb gelaten? En zijn alle mensen die zeuren over de jongeren stiekem niet gewoon jaloers? “Was ik nog maar zo…”
Want zoals een beroemd cabaretier ooit zei: “Als je jong bent ben je enkel bezig met volwassen te worden en als je volwassen bent wil je weer jong worden.”
Zijn de jongeren nu echt anders dan een aantal jaren geleden?
De jongeren zijn generaliserend beduidend anders dan bijvoorbeeld 50 jaar geleden.
Ze krijgen veel meer de ruimte, zijn veel brutaler, vinden zichzelf veel belangrijker ten opzichte van hun omgeving, hebben weinig gevoel voor ouderen, voor respect in het algemeen.
Nogmaals ik generaliseer, maar dit is wel wat ik waarneem. Niet dat alles nu beter is dan 50 jaar terug, zeker niet, wel is e.e.a. doorgeschoten de andere kant op.
Jammer…..waar is de Gulden Middenweg;-)
Sietse, jij was al een burger voordat wij goed en wel begonnen met studeren ;-)
Wat heeft dat nu weer met burger te maken ;-)
Je bent echt een oude lul aan het worden Sietse! Sorry, maar ik kan niet anders concluderen ;)
Wat is volwassen trouwens? Wanneer ben je dat? Als je bepaalde dingen niet meer doet of juist wel…? Als je het kind in jezelf goed weet te onderdrukken? Als je het best voldoet aan de regeltjes van andere ‘volwassenen’?
Ik heb werkelijk geen idee….
Schrijf daar eens een leuk artikel over ;)
Van je vrienden moet je het hebben :-(