Laat ik beginnen met een vraag: zo lang als jij iets met management te maken hebt gehad, heb je wel eens een echt eureka moment gehad? Dat je dacht: dit is zo nieuw, dit zet de managementwereld op zijn kop? Waarschijnlijk is het antwoord: nee. Management is een wetenschap, maar niet zoals natuurkunde, scheikunde, geneeskunde of zelfs economie. In die disciplines zie je nog wel eens een doorbraak. Vandaar dat er een Nobelprijs voor is bedacht voor zaken die nog niet eerder zijn ontdekt of die een totaal ander licht op de materie doen schijnen.
Bij management dus niet. Naast het feit dat het een jonge discipline is (Henry Ford is er mee begonnen) is het een evoluerend vakgebied. Van efficientie zijn we naar effectiviteit gegaan. Toen kwam de klant pas in beeld, gevolgd door strategie en kennis. Op dit moment is kennis al weer voorbij gestreefd door internet.
Inmiddels weten we wel hoe we een productiehal moeten inrichten. We weten wanneer je een B.V. of een stichting moet oprichten. We weten hoe je een harkje moet tekenen. Het enige wat we nog steeds niet goed weten is hoe je het écht werkend krijgt. En dat heeft met leiderschap te maken: hoe motiveer je de mensen om er mee aan de slag te gaan? De zachte kant van organiseren is een goudmijn die druk wordt ontgonnen. Maar de mijn is nog lang niet leeg.
Want degene die uitvindt hoe je mensen tot het gaatje kunt laten gaan heeft goud in handen. En die mag van mij een speciale Nobelprijs winnen. Ik denk alleen niet dat het gaat gebeuren. Mensen zijn stuk voor stuk anders en laten zich niet in een hokje duwen. Om het echt werkend te krijgen zul je óf al het werk door computers moeten laten doen óf je moet echt maatwerk leveren. En voorlopig zal het op het laatste neerkomen. En dat is helemaal niet erg. Ik heb er zin in!
