Het verbaast me soms hoe belangrijk, en vanzelfsprekend tegelijk, taal voor ons is. Het geeft ons de vrijheid om te uiten wat we willen zeggen en het zorgt ervoor dat ideeën en gevoelens expliciet kunnen worden gemaakt.
Nu ik echter een tijdje zelf aan het schrijven ben, merk ik ook hoe beperkend taal kan zijn. Het zorgt er namelijk voor dat je moeilijker outside the box kunt denken. Probeer maar eens een woord te bedenken dat niet bestaat. Dat is moeilijker dan je zou verwachten, toch? De meeste mensen proberen van een bestaand woord een nieuw woord te maken. En over het algemeen is dat ook de enige creativiteit die wordt gebezigd: we maken van één of meerdere woorden een nieuw woord. Hiermee verschuiven we onze grenzen (van de taal) een klein beetje en komen we als mensheid weer een klein stukje verder. Desalniettemin is het zo dat woorden niet eens echt een definitie geven. Het is voor iedereen anders. Dat zorgt steevast voor miscommunicatie.
Maar wat moeten we dan doen? Beelden werken m.i. veel beter om gevoelens en ideeën uit te drukken. Een beeld is namelijk nauwelijks in woorden te vatten. En het zorgt er juist ook voor dat je met elkaar het gesprek kunt voeren… in woorden… maar wel met een gezamenlijk startpunt. Daarom houden we ook zo ontzettend van metaforen. Ze helpen ons een complexe werkelijkheid te vatten in een enkel beeld.
Laten we daarom in het vervolg proberen eerst in beelden en metaforen te denken. Zo kunnen we onze ingewikkelde wereld weer iets eenvoudiger maken en hoeven we veel minder te lezen. En dat is ook niet verkeerd!
